အမ်ဳိးသားပညာေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားေန႔
တူမေလးႏြယ္နီက အမ်ဳိးသားေန႔ေရာက္ၿပီျဖစ္၍ အမ်ဳိးသားပညာေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားေန႔မည္သုိ႔ျဖစ္ေပၚလာပုံကုိ လာေရာက္ေမးျမန္းပါသည္။
ကြၽန္မက ''ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ နယ္ခ်ဲ႕တုိ႔က သုံးႀကိမ္သုံးခါစစ္ခင္းခဲ့ၾကတယ္။ ပထမအႀကိမ္ (၁၈၂၄-၂၆) ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာတုိ႔က တနသၤာရီနဲ႔ရခုိင္ကုိ ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရတယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္(၁၈၅၂-၅၃)ခုႏွစ္မွာ ေအာက္ျမန္မာျပည္ကုိ ေပးခဲ့ရတယ္။
(၁၈၈၅)ခုႏွစ္ တတိယအႀကိမ္မွာေတာ့ က်န္ရွိေနတဲ့ အထက္ျမန္မာ ႏုိင္ငံအပါအဝင္ တစ္ႏိုင္ငံလုံးက ၿဗိတိသွ်လက္ေအာက္ကုိ က်ခဲ့ရတယ္။ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ေအာက္မွာ ျမန္မာတုိင္းရင္း သား အားလုံးႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး အားလုံးကုိ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးခံခ့ဲၾကရတယ္ ေလ.... ႏြယ္နီ။
အဲဒီအာဏာပုိင္ေတြက ျမန္မာ့ပညာေရးကုိ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ထိ ဘာမွမလုပ္ေပးၾကဘူး။ ၁၈၆၇ ခုႏွစ္ ေရာက္မွ ပညာေရးဌာနကုိ ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္းေထာက္မလုိ႔ ေရွးကတည္းက ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းေတြရဲ႕ အေျခခံပညာေရး ရရွိထားလုိ႔သာ ျမန္မာ့ ေျမေပၚမွာ ပညာေရး လုံးဝကြယ္ေပ်ာက္မသြားတာေပါ့ ႏြယ္နီရဲ႕......''
''သူတုိ႔က ေက်ာင္းေတြဖြင့္မေပးေတာ့ဘူးလား ႀကီးႀကီးေမ...'' ''ဖြင့္ေပးပါတယ္။ ဝတ္ေက်တမ္းေက်ေပါ့။ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းေရာက္တဲ့အခါ ဗုဒၶဘာသာ သင္ခန္းစာေတြကုိ မသင္ၾကရေတာ့ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားက ျမန္မာ့႐ုိးရာယဥ္ေက်းမႈကုိ အေထာက္အကူျပဳတဲ့ မဂၤလသုတ္၊ ေလာကနီတိစတဲ့ စာေကာင္းေပေကာင္းေတြနဲ႔ ကင္းကြာခဲ့ရတယ္။
နယ္ခ်ဲ႕တို႔က အထက္ျမန္မာႏုိင္ငံကုိသိမ္းပိုက္ လိုက္ေတာ့ ျမန္မာ့စက္မႈလက္မႈပညာေတြ တိမ္ေကာ ပေပ်ာက္ခဲ့ရတယ္။ မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္ကတည္းက ျမန္မာ့ေၾကးနန္း႐ိုက္ နည္းပညာရပ္ေတြလည္း လုံးဝ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရတယ္။ ရွိၿပီးသား မဲနယ္စက္၊ ဝါဂြမ္းစက္၊ သံရည္က်ဳိစက္၊ ဖန္ခ်က္စက္၊ လက္နက္လုပ္စက္ဆိုတာေတြ လည္း လုံးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရတယ္။
သူတို႔က ရန္ကုန္ေကာလိပ္ကုိ တည္ေထာင္ေပးေပမယ့္ ႏွစ္အေတာ္ ၾကာတာေတာင္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းသင္တန္းနဲ႔ သိပၸံ သင္တန္းေတြဖြင့္မေပးခဲ့ဘူး၊ အိႏိၵယႏိုင္ငံ ကိုလ္ကတၱားတကၠသိုလ္ကျပဳသမွ်ႏုရတဲ့ ရန္ကုန္ေကာလိပ္က တကၠသိုလ္အဆင့္ကို မေရာက္ဘဲ ေကာလိပ္ဘဝနဲ႔ႏွစ္ ေပါင္း အၾကာႀကီးေနခဲ့ရတယ္။''
တူမေလးႏြယ္နီက ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖင့္ ''ဒါျဖင့္ ႀကီးႀကီးေမ...ဒီကိုလုိနီပညာေရးစနစ္ေၾကာင့္ ျမန္မာေတြ အဘက္ဘက္က နစ္နာဆုံး႐ႈံးမႈေတြျဖစ္ခဲ့ရတာေပါ့ေနာ္'' ''ဟုတ္တယ္ႏြယ္နီေရ အဲဒါေၾကာင့္ မ်ဳိးခ်စ္ျမန္မာ့ တုိင္းရင္းသားအခ်ဳိ႕ဟာ ၁၉ ရာစုကုန္ခါနီးမွာ ေပၚထြက္ လာၾကတယ္။ ၂ဝ ရာစုအဝင္မွာ ျမန္မာ့တုိင္းရင္းသား လူငယ္မ်ား ေပၚထြက္လာၿပီးေတာ့ ျမန္မာ့ျပည္သူလူထုရဲ႕ မ်က္စိကိုဖြင့္ေပးခဲ့ၾကတယ္ေလ။''
''ဒါေၾကာင့္ ႀကီးႀကီးေမေရ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားတုိ႔ရဲ႕ မီးခဲျပာဖုံးဇာတိမာန္ေတြနဲ႔ ေရွ႕သို႔ခ်ီတက္ၿပီး အားသစ္ ေလာင္းခဲ့တာေပါ့ေနာ္ ႀကီးႀကီးေမ'' တစ္ဖန္ တူမေလးက ''ႀကီးႀကီးေမလည္း အာေျခာက္လာၿပီ။ ေရာ့ေရေႏြးၾကမ္းေလး ေသာက္လိုက္ပါဦးေနာ္''ဟု ေရေႏြးၾကမ္းခြက္ကေလး ေရွ႕တုိးေပးပါသည္။
''ျမန္မာႏုိင္ငံကေတာ့ ေကာလိပ္ကေန တကၠသိုလ္ထိ ရွိေစခ်င္တာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ၿဗိတိသွ်တုိ႔က တည္ေထာင္ေပးမယ့္ တကၠသိုလ္မ်ဳိးကုိမလိုလားၾကဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ လိုလားခ်က္ေတြကို ျပတ္ျပတ္သားသား ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ကမလိုက္ေလ်ာ ခဲ့ၾကဘူး။''
''ေၾသာ္..ဒါေၾကာင့္ ႀကီးႀကီးေမေရ... ရန္ကုန္ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားႀကီးေတြက ျမန္မာအမ်ဳိးသားတို႔ အစီအစဥ္နဲ႔ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းေတြဖြင့္ဖုိ႔ အမ်ဳိးသား တကၠသိုလ္တည္ေထာင္ဖုိ႔ စိတ္အားထက္သန္ခဲ့ၾကတာ ေပါ့ေနာ္။''
''ဟုတ္တယ္...သမီးႏြယ္နီ၊ ရန္ကုန္ေကာလိပ္ ေက်ာင္းသားႀကီး ၁၁ ဦးတုိ႔ကေခါင္းေဆာင္ၿပီး ေရႊတိဂံု ကုန္းေတာ္၊ စေနေထာင့္မွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းကို ကန္႔ကြက္ဖုိ႔ စည္းေဝးတုိင္ပင္ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ တုိက္ပြဲဆင္ႏႊဲၾကတဲ့အခါ ၿမိဳ႕အသီးသီးတုိ႔က ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သား မ်ား၊ ျပည္သူျပည္သားမိဘမ်ားအေနနဲ႔ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားရဲ႕အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ယူနီဗာစတီ ဥပေဒမ်ားက အမ်ဳိးသားအေပါင္းတုိ႔ကုိ သခင္ျဖစ္ဖုိ႔ပညာ မ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ကြၽန္ျဖစ္ဖုိ႔ပညာေတြေပးတာလုိ႔ ယံုၾကည္ တယ္။ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းမ်ားဖြင့္လွစ္ဖုိ႔လည္း အားႀကိဳး မာန္တက္ေဆာင္ရြက္ၾကပါမယ္လုိ႔ မိဘမ်ားကို ပန္ၾကားပါ တယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ အေရးေတာ္ပံုကေန တစ္မ်ဳိးသားလံုး အေရး ျဖစ္ပြားတာေပါ့။ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁ဝ ရက္ေန႔ကုိ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီပညာေရးစနစ္ကုိ ကန္႔ကြက္ခဲ့တဲ့ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း အမ်ဳိးသားေန႔ကုိ ၿမိဳ႕တုိင္းရြာတုိင္း လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ တစ္ခဲနက္တက္ၾကြစြာ ဆင္ယင္ က်င္းပခဲ့ၾကလို႔ အခုလုိ အမ်ဳိးသားေန႔ဆုိၿပီး ျဖစ္ေပၚ လာတာပဲ သမီးေရ...''
ႏြယ္နီသည္ စားပြဲခံုေပၚေမးကေလးေထာက္၍ စိတ္ပါဝင္စားစြာနားေထာင္ရာက လက္သီးကေလးဆုပ္ ကာ ေျမႇာက္ၿပီး ''အမ်ဳိးသားေန႔..တို႔ေန႔... အမ်ဳိးသားေန႔...တုိ႔ေန႔''ဟု အားမာန္အျပည့္ျဖင့္ တက္ၾကြစြာရြတ္ဆုိကာ ဂုဏ္ျပဳေနပါသည္။
ႀကီးႀကီးေမ ကလည္း ဝမ္းသာစြာအားရပါးရ လက္ခုပ္တီးၿပီး ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးအေနျဖင့္ ဂုဏ္ယူ၍ ''အမ်ဳိးသားေန႔''ကို ဂုဏ္ျပဳလုိက္ရပါသည္။ ။
ယုဝတီခင္ဦး
No comments:
Post a Comment