(ဆရာဘုန္း ဓာတု.မႏၱေလး)
ေနာက္ဆံုးဖေယာင္းတိုင္
****-***--****
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေလာက္ ေျပာျပပါရေစ။
ဒီပံုျပင္မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိပါသည္။
လူဆုိတာ တစ္ေယာက္ထဲ ေနလုိ႔ မရဘူး။
အသုိင္းအဝုိင္း၊ အေပါင္းအသင္းနဲ႔
ေနရတယ္။
အနည္းဆံုး ကုိယ့္မိသားစုနဲ႔ ေပါင္းရတယ္။
သင္းရတယ္။
အၿမဲတမ္း ထိေတြ႔ ဆက္ဆံေနရေတာ့
စိတ္ထဲမွာ အဆင္မေျပမႈေတြ၊
ျပႆနာေတြ၊
အားမလုိ အားမရ ျဖစ္မႈေတြ ရွိႏုိင္ပါတယ္။
ဒီပံုျပင္ေလးဟာ အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုနဲ႔
တစ္ခုအၾကား၊
မိဘနဲ႔ သားသမီးအၾကား၊
ဆရာနဲ႔ တပည့္အၾကား၊
လင္မယား ႏွစ္ေယာက္အၾကား၊
သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ အၾကားမွာ
ထားသင့္ ထားအပ္တဲ့ အေတြး တစ္ခုကုိ
ေပးပါလိမ့္မယ္။
=====-****====
တစ္ခါတုန္းက……….
အလင္းမရွိဘဲ ေမွာင္ေနတဲ့ အခန္း တစ္ခန္းထဲမွာ ဖေယာင္းတုိင္ေလး (၅) တုိင္ ရွိတယ္။
အဲဒီ ဖေယာင္းတုိင္ ေတြမွာ အလင္း ကုိယ္စီနဲ႔ေပါ့။
ဖေယာင္းတုိင္ (၅)တုိင္ရဲ႕ အလင္းအားေၾကာင့္ ေမွာင္မဲေနတဲ့ အခန္းဟာ လင္းထိန္ ေနေတာ့တယ္။
ဒီအခန္းထဲကုိ ေလေျပေပ်ာ့ေလး တုိက္ခတ္ေနသတဲ့။
တစ္ခါတစ္ခါမွာ ေလဟာ
ျပင္းသြားလုိက္၊
တစ္ခါ တစ္ခါမွာ ေလဟာ ၿငိမ္သြားလုိက္နဲ႔ေပ့ါ။
ေလတစ္ခ်က္ အေဝ့မွာ ဖေယာင္းတုိင္ေလး တစ္တုိင္ မီးၿငိမ္းသြားတယ္။
အခန္းဟာ အလင္းအား နည္းနည္း ေလ်ာ့သြားတယ္။
အဲဒီ ဖေယာင္းတုိင္ေလးကို
“အခ်စ္” လုိ႔
နာမည္ ေပးၾကည့္ရေအာင္။
“အခ်စ္ဆုိတဲ့ အလင္းအားေလး”
ေလ်ာ့သြားေတာ့ အခန္းဟာ
နည္းနည္းေလး ေမွာင္သြားတယ္။
ေနာက္ထပ္ ေလအေဝွ႕မွာ ဒုတိယ ဖေယာင္းတုိင္ေလး မီးၿငိမ္း သြားျပန္တယ္။
အဲဒီ ဖေယာင္းတုိင္ေလးကုိ
“သံေယာဇဥ္”
လုိ႔ နာမည္ ေပးၾကည့္ရေအာင္။
ဒီအခန္းထဲမွာ
“အခ်စ္” ဆုိတဲ့
အလင္းေရာင္ရယ္၊
“သံေယာဇဥ္” ဆုိတဲ့
အလင္းေရာင္ရယ္ မရွိေတာ့ဘူး။
အခန္းဟာ အေမွာင္ထု ႀကီးစုိး လာေတာ့တယ္။
ဒီလုိနဲ႔ ေနာက္ထပ္ “ေလတစ္ခ်က္”
အေဝ့မွာ တတိယ ဖေယာင္းတုိင္ေလး
ၿငိမ္းသြားျပန္တယ္။
အဲဒီ ဖေယာင္းတုိင္ေလးကုိ
“ေမတၱာတရား” လုိ႕
နာမည္ ေပးၾကည့္ ရေအာင္။
ဒီလုိပဲ…
ေနာက္ထပ္ ေလအေဝ့ တစ္ခ်က္မွာ
စတုတၳ ဖေယာင္းတုိင္ေလး
ၿငိမ္းသြားျပန္တယ္။
ဒီ ဖေယာင္းတုိင္ေလး ကုိေတာ့
“ကရုဏာ တရား”
လုိ႕ နာမည္ ေပးၾကည့္ ရေအာင္။
ဖေယာင္းတုိင္ (၅) တုိင္
အလင္းအား ရွိတဲ့ ဒီအခန္းဟာ
ဖေယာင္းတုိင္ (၁)တုိင္ မွ်သာ
အလင္းအား ရွိေတာ့တယ္။
ဒီေနာက္ဆံုး ဖေယာင္းတုိင္ေလးသာ
ေလအေဝ့မွာ မီးညြန္႔ကေလး
ၿငိမ္းသြားခဲ့ရင္ ဒီတစ္ခန္းလံုး ေမွာင္မဲ
သြားေတာ့ မွာပါပဲ။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဒီအခန္းထဲကုိ
လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။
“အခန္းႀကီးက ေမွာင္းမဲ ေနတာပဲ။
ေတာ္ေသးတာေပါ့။
ဖေယာင္းတုိင္ေလး တစ္တုိင္
လင္းေနေသးလုိ႔”
ေျပာေျပာဆုိဆုိနဲ႔ လက္က်န္
ဖေယာင္းတုိင္ရဲ႕ မီးညြန္႔ကုိ
လက္ဝါးေလးနဲ႔ ကာလုိက္တယ္။
အလင္းေရာင္ မိွန္ပ်ပ် ေအာက္မွာ
မီးၿငိမ္းေနတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္
(၄)တုိင္ကုိ ေတြ႔သြားတယ္။
ခ်က္ခ်င္း ဆုိသလုိပဲ ေနာက္ဆံုး
က်န္ေနတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ရဲ႕ မီးညြန္႔ကုိ
ကူးၿပီး မီးၿငိမ္းသြားခဲ့တဲ့
ဖေယာင္းတုိင္ေလးေတြကုိ မီးကူး
ေပးလုိက္တယ္။
ဒီအခန္းက အရင္အတုိင္းပဲ ျပန္ၿပီး
လင္းထိန္ သြားပါေတာ့တယ္။
စာဖတ္သူကို ေမးပါရေစ……
ဒီေနာက္ဆံုးက်န္တဲ့
ဖေယာင္းတုိင္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔
နာမည္ ေပးၾကည့္ ၾကရေအာင္။
စာဖတ္သူလည္း ႀကိဳက္သလုိ
နာမည္ေပးပါ။
ကၽြန္ေတာ္ ေပးထားတဲ့ နာမည္ေလးေတာ့ ရွိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္ဆံုး
ဖေယာင္းတုိင္ေလးရဲ႕ နာမည္ကုိ
“နားလည္ေပးမႈ၊
စာနာေပးမႈ ဖေယာင္းတုိင္” လုိ႔
နာမည္ ေပးထားတယ္။
ေတြးၾကည့္ရေအာင္။
လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္
အၾကားမွာ
“နားလည္ေပးမႈ၊ စာနာေပးမႈ” ဆုိတဲ့
အလင္းအား ရွိတဲ့
ဖေယာင္းတုိင္ေလးသာ ရွိေနေသးရင္
“အခ်စ္” ဆုိတာ ျပန္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။
“သံေယာဇဥ္” ဆုိတာ ျပန္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။
“ေမတၱတရား၊ ကရုဏာတရား” ေတြ
ျပန္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။
“နားလည္ေပးမႈ၊ စာနာေပးမႈ” ဆုိတဲ့
ဖေယာင္းတုိင္ေလးသာ မီးၿငိမ္း
သြားခဲ့ရင္… အခန္းႀကီး ေမွာင္မဲ
သြားသလုိ အခ်စ္ေတြ၊
ေမတၱာတရားေတြ၊ သံေယာဇဥ္ေတြ၊
ကရုဏာ တရားေတြ ျပန္ျဖစ္ဖုိ႔
မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။
လူ႔ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရလည္း ပ်က္စီး
သြားေတာ့မွာပါပဲ။
မိသားစု အခ်င္းခ်င္း အၾကားမွာ၊
သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ၊
ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ၊
လင္းမယား ႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ၊
အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုနဲ႔ တစ္ခုအၾကားမွာ
“နားလည္ေပးမႈ၊ စာနာေပးမႈ” ဆုိတဲ့
ဖေယာင္းတုိင္ေလး လင္းေနဖုိ႔ လုိမယ္
ထင္ပါတယ္။
ဒီ ဖေယာင္းတုိင္ေလးသာ
မီးၿငိမ္းသြားခဲ့ရင္…
လူမွဳဆက္ဆံေရးရဲ႕
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ သဘာဝကုိ ခံစားနားလည္ ႏုိင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ခ်စ္သူ ႏွစ္ေယာက္ အၾကားမွာ “နားလည္ေပးမႈနဲ႔ စာနာေပးမႈ” ရွိရင္ ေပ်ာ္စရာ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။
မိဘအေပၚမွာ နားလည္ေပးတတ္တဲ့ သားသမီးေတြကုိ ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ရတဲ့ မိသားစုဟာ ေပ်ာ္စရာႀကီးပါ။
ဒီလုိပါပဲ နားလည္ ေပးတတ္တဲ့၊
စာနာ ေပးတက္တဲ့ မိဘေတြရဲ႕
သားသမီး ျဖစ္ခြင့္ ရရင္လည္း ေပ်ာ္စရာ
ပါပဲေနာ္။
ကုိယ့္ကုိ နားလည္ေပးတဲ့၊ စာနာေပးတဲ့ ခ်စ္သူနဲ႔သာ အတူေနခြင့္ ရရင္ အခ်စ္ဆုိတာ ေပ်ာ္စရာပဲလုိ႔ ခံစားမိမွာပါ။
အျပန္အလွန္ နားလည္ေပးတဲ့၊ စာနာေပးတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ေတြသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဝန္းက်င္းမွာ ရွိခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူ႔ေဘာင္ ေလာကႀကီးဟာ ဒီထက္ပုိၿပီး သာယာ လာပါမယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္း လာပါမယ္။
တုိးတက္ လာပါမယ္။
ေပ်ာ္စရာလည္း ေကာင္းလာ ပါမယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ေနရာမွာ မဆုိ
“နားလည္ေပးမႈနဲ႔ စာနာေပးမႈ”
အျပန္အလွန္ ရွိၾကမယ္ ဆုိရင္
ေလာကႀကီးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္း ေနမွာပါ။
ဒါေပမယ့္….
“နားလည္ေပးမွဳနဲ႔ စာနာေပးမႈ”
ကုိေတာ့ အလြဲသံုးစား မလုပ္သင့္ဘူးေနာ္။
“နားလည္ေပးမွဳနဲ႔ စာနာေပးမႈ” ကုိ
အခြင့္ေကာင္း မယူသင့္ဘူး။
“နားလည္ေပးမွဳနဲ႔ စာနာေပးမႈ” ကုိ
တန္ဖုိးမဲ့ေအာင္ မလုပ္သင့္ဘူးေနာ္။
စာဖတ္သူလည္း ေနာက္ဆံုး
ဖေယာင္းတုိင္ေလးရဲ႕ နာမည္ကုိ
ဘယ္လုိမ်ား မွည့္ေခၚခ်င္ပါသလဲတဲ႕။
ဒါကေတာ့
နီးနီးေဝးေဝး အေတြးလက္ေဆာင္ စာအုပ္မွဆရာဦးဘုန္း(ဓါတု)ရဲ႕ေနာက္ဆုံး
ဖေရာင္းတိုင္ဆိုတဲ႕ေဆာင္းပါးေလးတပုဒ္
ပါပဲ။
ဆရာရဲ႕အႏွစ္သာရရွိတဲ႕ေဆာင္းပါးကို
ေဖၚျပေပးရတဲ႕ရည္ရြက္ခ်က္ကေတာ့
ဒီေန႕ျမန္မာျပည္ရဲ႕အေျပာင္းအလဲတခုကို
ျဖစ္ေစမဲ႕ေရြးေကာက္ပြဲတခုကို
မျကာမွီေတာ့ေသာအခ်ိန္ကာလမွာက်င္းပေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုေရြးေကာက္ပြဲျပဳလုပ္ျကဖို႕ပါတီေတြ
အျပိဳင္အဆိုင္မဲဆြယ္ျကတဲ႕အခါ
ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း
တရပ္တည္းသားခ်င္း
ေဆြမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း
မလုပ္သင့္တာေတြလုပ္ျကပါတယ္။
ဒီေရြးေကာက္ပဲြတခုကိုအေျခခံျပီး
ဖေရာင္တိုင္းမီးေတြျငိမ္းသြားသလိုမျဖစ္
ေစခ်င္ပါဘူး
စကားတခြန္းနဲ႕
အာဃေတြ
အမုန္းတရားေတြ
အစြန္းမေရာက္ျကဖို႕တင္ျပရင္း
ျမန္မာျပည္ျကီးျငိမ္းခ်မ္းပါေစ"
ဆႏၵျပဳလ်ွက္
စုခ်စ္သမီး
မဲစာရင္းမွာ သင့္အမည္ စစ္ျပီးျပီလား။ သင့္အမည္မပါရင္/ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္ေတြမွားေနရင္ သတ္မွတ္ပံုစံမ်ားကို ျဖည့္စြက္/ျပင္ဆင္ျပီး မဲေပးႏိုင္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ပါ။
No comments:
Post a Comment