Gay ဇာတ္သြင္းၿပီး ေစာ္ကားခဲ့သူ လူယုတ္မာတစ္ဦးေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္ခဲ့ရေသာ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္၏ ခံစားခ်က္

လူ႔ဘ၀မွာလည္း
အမႈေတြကေပြ၊ အလုပ္ေတြကမ်ား၊ ျပႆနာေတြကလည္း ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ မၿပီးဆံုးႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ လာျပန္ၿပီ တစ္ေယာက္…။

၀င္ခြင့္ျပဳပါ
ဆရာ...

ေအာ္…
ဟုတ္ကဲ့ ၀င္ခဲ့ပါ ခင္ဗ်ာ..။ ထိုင္ပါ… က်ေနာ္ ဘာကူညီေပးရမလဲ သိပါရေစ။ ေဆးခန္းထဲ ၀င္လာသူမွာ
အသက္ ၂၀ ၀န္းက်င္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္။ ႐ုပ္ရည္သန္႔သန႔္ သားသားနားနား လူေခ်ာေလး တစ္ေယာက္။
ဒါေပမယ့္ သူမ်က္ႏွာမွာ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ညိႇဳးငယ္ သိမ္ငယ္ေနတဲ့ အရိပ္ေရာင္ေတြေတာ့ သန္းေနပါတယ္။

သူက
ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္လိုက္ၿပီး သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါတယ္…။ ၿပီးမွ သူက သူ႔ကို အခ်ိန္
နည္းနည္း ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္….။ ေဆးခန္းကလည္း လူနာ ရွင္းေနေတာ့ ဆရာ၀န္လည္း ေခါင္းညိမ့္ၿပီး
သူေျပာတာကို နားေထာင္ေပးဖို႔ အသင့္ ျပင္လိုက္ပါတယ္….။

က်ေနာ္က
ကိုမ်ဳိးပါ ဆရာ။ အခု အသက္ ၂၁ ႏွစ္ပါ။ ေရေၾကာင္းတကၠသိုလ္ တက္ေနပါတယ္။ ေက်ာင္းၿပီးလို႔
သေဘၤာတက္မယ္လုပ္မွ အခုေဆးက မေအာင္ဘူး ဆရာရယ္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ မသိဘူး။ အိမ္ကိုလည္း
မေျပာရဲဘူး ျဖစ္ေနတယ္။

သူ႔မ်က္ႏွာ
တစ္ခုလံုး ညႇိဳးက် သြားပါတယ္ …။ မ်က္ရည္ေတြလည္း မ်က္၀န္းထဲအျပည့္…။ က်ေနာ္က အရင္ကတည္းက
ဘ၀ဆံုးၿပီးသားပါ ဆရာ။ သူေျပာတာကို ဆရာ၀န္ နားမလည္လိုက္ပါ။

က်ေနာ္က
ဘ၀ေပး ကံမေကာင္းခဲ့ဘူး ဆရာ…။ က်ေနာ္က ေယာက္်ားစင္စစ္ကေန ေယာက္်ားခ်င္း ႀကိဳက္တဲ့သူ(ေဂး)
ျဖစ္ေနတယ္ေလ…. ေဂးေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေတြကို သိေနၿပီးသားျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာ မင္းႏိုင္ အတြက္ေတာ့
ဘာမွ မမႈေတာ့ပါ… ေခါင္းညိမ့္ၿပီးသာ ဆက္နားေထာင္ ေနခဲ့ပါတယ္။

က်ေနာ့္တို႔
မိသားစုနဲ႔ အရမ္း ရင္းႏွီးတဲ့ ဦးေလးတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။… ေဖ့ေဖ့သူငယ္ခ်င္းပါ။ သူက ေဖေဖနဲ႔
အသက္ အတူတူ ပါပဲ။ စီးပြားေရး သမားပါ၊ ေဖေဖတို႔နဲ႔ အလုပ္အတူတူ လုပ္ၾကရင္း မိသားစုနဲ႔
အရမ္းကို ရင္းႏွီး သြားတာပါ….။ သူက လူပ်ဳိႀကီးပါ။ သူက က်ေနာ္တို႔အိမ္ကို အၿမဲ ၀င္ထြက္ေနက်ပါ…၊
အိမ္ကလည္း သူ႔ကို အျပင္လူလို႔ မသတ္မွတ္ဘူးေလ… ေဆြမ်ဳိးရင္းခ်ာလိုပဲ သေဘာထားပါတယ္…။
သူကလည္း က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမေတြကို ဦးေလးအရင္းေတြ နီးပါး ေကာင္းရွာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
သူမွာ ရွိတဲ့ လူမသိတဲ့ အက်င္႔ဆိုးကိုေတာ့ က်ေနာ္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွ မသိဘူးေလ။ သူက က်ေနာ့္ကို
ေဂးဇာတ္ သြင္းခဲ႔တဲ႔သူပါ။

က်ေနာ့္
၁၀ တန္းေအာင္ေတာ႔ ဂုဏ္ထူး ၃ ဘာသာ ပါတယ္ေလ။ ေအာင္စာရင္းထြက္တဲ့ ေန႔က သူက က်ေနာ္႔ကို
ဆုခ်မယ္ဆိုၿပီး ၿမိဳ႕ထဲက ဒဂံုစင္တာကို ေခၚသြားပါတယ္…။ MK က Arrow ရွပ္တစ္ထည္ ၀ယ္ေပးပါတယ္။.ၿပီးေတာ့
Mr. Guiter မွာ ညစာ လိုက္ေကြ်းပါတယ္…။ ၿပီးမွ ျပန္ၾကမယ္ေပါ႔။ သူက သူ႔ကားနဲ႔ဆိုေတာ့
အိမ္ကလည္း စိတ္ခ်တယ္ေလ။ အရင္ကလည္း ဒီလုိပဲ သြားေနက်ဆိုေတာ႔ ဘာမွ မေျပာဘူးေလ။ က်ေနာ့္ကိုလည္း
ေအာင္စာရင္း ထြက္တဲ့ေန႔ဆိုေတာ့ အိမ္ကဘာမွ မေျပာဘူးေလ။ ေလွ်ာက္လည္ခ်င္လဲ လည္ပါေစေပါ႔။
ညစာ စားၿပီးေတာ႔ သူက က်ေနာ္႔ကို အိမ္ျပန္မပို႔ေပးပဲ သူ႔အိမ္ကို ခဏ၀င္ဖို႔ ေခၚပါတယ္။
အရင္တည္းက သူ႔အိမ္ကို သြားေနၾကဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း လိုက္သြား ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အေမနဲ႔က က်ေနာ္က
ေျမးအဖြားလို ျဖစ္ေနတာကိုး….။ အဖြားက အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ေနၿပီ နားမေကာင္းဘူးေလ။ သူ႔အိ္မ္ေရာက္ေတာ့
ည ၉ နာရီေလာက္ ရွိၿပီဗ်…။ သူက က်ေနာ့္ကို ကိုကာကိုလာ တိုက္တယ္…။ ေရငတ္ေနေတာ့ က်ေနာ့္လည္း
အကုန္ ေသာက္လဲတာေပါ႔….။ ၿပီးေတာ႔ အရမ္း အိပ္ခ်င္လာၿပီး ဘာမွမသိေတာ႔ဘူး ဆရာ….။

ည
၁၂ နာရီေလာက္မွ က်ေနာ့္ မ်က္လံုး ျပန္ဖြင့္ လာႏုိင္တယ္ေလ။ ပတ္၀န္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့
က်ေနာ္က သူ႔အခန္းထဲမွာ ေရာက္ေနတယ္ေလ…။ ၿပီးေတာ႔ ကန္ေတာ့ပါေစရဲ႕ က်ေနာ့္ စအိုက စပ္ဖ်င္းစပ္ဖ်င္းနဲ႔
နာေနတယ္ေလ….။ မသကၤာလို႔ စမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသြးစေတြပါ ရွိေနတယ္ေလ….။ က်ေနာ္ သိလိုက္ၿပီေလ….
ဒီလူႀကီး က်ေနာ့္ကို ကိုကာကိုလာထဲမွာ အိပ္ေဆး တည့္ၿပီး ေစာ္ကား လုိက္တာေလ….။ က်ေနာ့္
ဘ၀တစ္ခုလံုး မိုးေမွာင္ က်ခဲ့တဲ့ ေန႔ေပါ႔ ဆရာ….။ က်ေနာ့္မွာ ၁၀ တန္းေအာင္လို႔ ေပ်ာ္လို႔ေတာင္
မ၀ေသးပါဘူး…. ငိုခ်လိုက္ပါတယ္… ေလာကႀကီးကို လံုး၀ စိတ္ကုန္ခဲ့ပါတယ္ ဆရာ…..။

သူက
ခဏၾကာေတာ့ အခန္းထဲကို၀င္လာၿပီး မသိသလိုနဲ႔ ေနပါတယ္…။ က်ေနာ္လည္း သူ႔ကို အရမ္းမုန္းတီးေနေတာ့
ဘာစကားမွ မေျပာခ်င္ဘူးေလ… ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ သူ႔ကို အိပ္ျပန္ပို႔ေပးဖိ႔ု ေျပာခဲ့ပါတယ္… သူက
ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴပဲ ျပန္လိုက္ပို႔ ေပးပါတယ္…။

သူေပးခဲ့တဲ့
အကၤ်ီကိုလည္း က်ေနာ္လံုး၀ မယူခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီညက က်ေနာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ က်ေနာ့္ကိုယ္
က်ေနာ္ အဆံုးစီရင္ဖို႔ မီးဖိုထဲက ဓားနဲ႔ လက္ဖ်န္ေသြးေၾကာကို လွီးပါတယ္၊ ဓားကလည္း မျပတ္ဘူးဆရာ….
။ ေသြးနည္းနည္းပဲ ထြက္တယ္ေလ…. ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္လုပ္ေနတာကို ေဖေဖ ျမင္သြားေရာ….။ သူတို႔က
ထင္တာကေတာ႔ က်ေနာ္က All D မရလို႔ ဒီလိုလုပ္တယ္လို႔ ထင္ေနၾကတယ္ေလ။ က်ေနာ့္ဘ၀ ပ်က္ခဲ့တာကို
ဘယ္သူကမွ မသိၾကတာေလ ဆရာ……. က်ေနာ္ ဘယ္သူ႔ကို သြားတိုင္ ေျပာရမွာလဲ ဆရာ… ၿပီးေတာ့ အဲလိုထုတ္ေျပာဖို႔
က်ေနာ့မွာ လံုး၀ ေျပာမထြက္ ဘူးေလ….။ အဲဒီလူႀကီးကိုလည္း သတ္ခ်င္ေနတယ္….။ အဲဒီရက္ကေတာ႔
ေတာ္ေတာ္ေလး ေသလုေျမာပါး ခံစားခဲ့ရတယ္ ဆရာ….။

ေနာက္
က်ေနာ္ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ပါတယ္…။ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္း ေဖေဖက မႏၱေလးမွာ ကားအက္ဆီးဒန္႔နဲ႔ ေဆး႐ံုတက္လိုက္
ရတယ္ေလ… မိသားစုေတြက ေဖေဖ႔ကို သြားၾကည့္ ၾကတယ္ေလ..။ က်ေနာ္က စာေမးပြဲရွွိလို႔ မလိုက္သြားရဘူး။
ဒါကိုေမေမက က်ေနာ႔ကို စိတ္မခ်လို႔ဆိုၿပီး အဲဒီဦးေလးကို အိမ္မွာ လာအိပ္ဖို႔ ေျပာခဲ့တယ္ေလ….။
အစကေတာ႔ က်ေနာ္က မသိခဲ႔ပါဘူး…။ ေက်ာင္းကျပန္လာမွ ဧည့္ခန္းထဲမွာ သူအၾကာႀကီး ေနတာကို
သတိထား မိသြားတာပါ။

တစ္အိမ္လံုးမွာလဲ
ထမင္းခ်က္ေပးတဲ႔ အမႀကီးရယ္ က်ေနာ္ရယ္ အဲဒီဦးေလးရယ္ပဲ ရွိတာေလ။ သူက ညအထိ မျပန္ေတာ့မွ
သူဒီမွာ ညအိမ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာကို သိလိုက္ရတာပါ၊ က်ေနာ့ အတြက္ေတာ႔ ငရဲက်ေန သလုိပဲေလ…။
က်ေနာ္က တံခါးကို ေလာ့ခ်ၿပီး စာက်က္ ေနခဲ့ပါတယ္….။ ည ၁၁ နာရီေလာက္မွာ က်ေနာ္ အိပ္ယာ၀င္ခဲ့
ပါတယ္…။ ည ၂ နာရီေလာက္ တေရးလဲႏိုးေရာ အဲဒီဦးေလးႀကီးက က်ေနာ္႔ အိပ္ယာထဲ ေရာက္ေနတယ္ေလ…..
ၿပီးေတာ႔ က်ေနာ္႔ကိုလည္း သူထပ္ေစာ္ကား ထားျပန္တယ္ေလ…. က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ေျပးလို႔ မလြတ္ေတာ့ဘူးေလ။
ေမေမက သူ႔ကို အိမ္က ေသာ့ေတြ အကုန္ေပးခဲ့တာကိုး…။

သူက
က်ေနာ႔ကို တကယ္ခ်စ္ပါတယ္တဲ့..။ က်ေနာ႔ကိုလည္း မိဘေတြကို မေျပာပါနဲ႔တဲ့။ အမ်ဳိးမ်ဳိး
ေျပာတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ႔ က်ေနာ္႔ကို သူက လက္ထပ္မယ္ေတာင္ ေျပာေသးတယ္။ က်ေနာ္က ဒါမ်ဳိးေတြကို
တစ္ခါမွေတာင္ မၾကားဖူးခဲ့ပါဘူး…။ ေနာက္ေတာ့သူက ေယာကၤ်ားခ်င္း မဖြယ္မရာ လုပ္ေနတဲ့ ပံုေတြနဲ႔
ဗီြဒီယိုေတြကို က်ေနာ္႔ကို ျပတယ္ေလ….။ သူက ေျပာေသးတယ္ ဒါက ေခတ္မီတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာပဲ
ရွိတာတဲ့။

က်ေနာ္
အႀကိမ္ႀကိမ္ ျငင္းပါတယ္… ဒါေပမယ္႔ မရခဲ့ဘူးေလ.. ပိုဆိုးတာက ေဖေဖ့အက္ဆီးဒန္႔မွာ အိမ္က
ေငြေတာ္ေတာ္ ကုန္သြားတယ္ေလ။ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ႔ ေက်ာင္းစရိတ္ေတာင္ အိမ္က မတတ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။
အဲဒီမွာ သူက က်ေနာ္႔ကို ေန႔တိုင္းေက်ာင္းကို သူ႔ကားနဲ႔ လိုက္ပို႔ ေပးတယ္ေလ။ အိမ္က မေထာက္ပံ့
ႏိုင္တာကိုလည္း သူက သိေနတယ္ေလ…. ေမေမတို႔နဲ႔က လူရင္းေတြ ျဖစ္ေနတာကိုး။ သူက က်ေနာ္ ေက်ာင္းမုန္႔ဖိုးလည္း
ေပးတယ္။ လိုတဲ့ စာအုပ္ေတြ စာရြက္စာတမ္း ေတြကိုလည္း ၀ယ္ေပးတယ္ေလ… ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္ ပထမႏွစ္
ေအာင္ခဲ့တာပါ။ ဒုတိယနွစ္မွာ ေဖေဖ ဆံုးသြားပါတယ္။ အရင္ ကားအက္ဆီးဒန္႔ ၿပီးတည္းက ေဖေဖ့
က်န္းမာေရးက မေကာင္းပါဘူး၊ ေဖေဖဆံုးေတာ့ သူကပဲ က်ေနာ္တို႔ မိသားစုကို ေထာက္ပံ့ ခဲ့တယ္ေလ။
ဒီေတာ့ သူလိုခ်င္တာကို က်ေနာ္က ကိုယ္နဲ႔ရင္းၿပီး ေပးခဲ့ရတယ္ဆရာ။

ဒီလိုမ်ဳိးေတြကို
အရမ္းမုန္းေပမယ့္ မိသားစုကို ေထာက္ပံ့ေနတဲ့ သူ႔အလိုကို က်ေနာ္ လိုက္ခဲ့ ရတယ္ေလ။ သူေတာင္းဆိုလာတိုင္း
က်ေနာ္ မညင္းသာ ခဲ့ပါဘူး။ သူအိမ္ကိုလည္း သြားျဖစ္တယ္။ သူ႔အိမ္မွာက သူ႔အတြက္ လြတ္လပ္တယ္ေလ…..
အဖြားကလည္း အသက္ႀကီး နားကေလး ဆိုေတာ့ သူ႔အႀကိဳက္ပဲေလ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္႔ကိုယ္က်ေနာ္
ေဂးအျဖစ္ ခံယူလိုက္မိပါတယ္။

က်ေနာ္
လူပ်ိဳစျဖစ္တည္းက ဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိးေတြကို တစ္ခါမွ မေတြးထားမိပါဘူး။ ထင္လည္း မထင္ထား
ခဲ့ဘူးေလ။ က်ေနာ့္စိတ္ကိုလည္း က်ေနာ္ ျပန္ေမးၾကည့္ မိတယ္ေလ။ ငါတကယ္ ဒီလို ေဂးျဖစ္သြားၿပီလား
ဆိုၿပီးေတာ့. က်ေနာ္ တတိယႏွစ္မွာ ရည္းစာထားဖို႔ ႀကိဳးစားပါတယ္။ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို
လိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ၂ လေလာက္ ၾကာေတာ့ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြား ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ က်ေနာ႔ခ်စ္သူကို
ခ်စ္လို႔ေတာ့ ရတယ္ဆရာ….။ ဟိုိလိုမ်ဳိးေတာ႔ ဘယ္လိုမွ ေတြးလို႔ကို မရဘူး….။ သူ႔ဘက္က အခြင္႔ေရးေတြ
ေပးခဲ႔တာေတာင္ က်ေနာ့္ ဘက္က စိတ္လံုး၀ မလာခဲ့ဘူးေလ။ အဲဒီမွာ က်ေနာ႔္ကိုက်ေနာ္ နားလည္ခဲ့ပါတယ္…
က်ေနာ္႔ကို က်ေနာ္ ေဂးလို႔ ခံယူခဲ့ပါတယ္။ ေကာင္မေလးကိုလည္း အဆက္ျဖတ္ခဲ့ ပါတယ္။ အဲဒီ
ဦးေလးႀကီးနဲ႔ပဲ ႏွစ္ပါးသြား ေနခဲ့တယ္ ဆရာ။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီဦးေလးႀကီးက ႏွစ္ဖက္ခြ်န္ေလ..
မိန္းမလည္း ေပြတယ္…. ေမာ္ဒယ္ ငယ္ငယ္ ေလးေတြနဲ႔လည္း တြဲတယ္ေလ…။ တစ္ခါတစ္ေလ သူ႔အခန္းကိုပါ
ေခၚလာတယ္….

က်ေနာ့္
ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ သူက က်ေနာ့္ကို သေဘၤာတင္ေပးမလို႔ Agent နဲ႔ ခ်ိတ္ေပးပါတယ္။ ၿပီးမွ ေဆးစစ္တာပါ
ဆရာ…။ အခုေတာ့ က်ေနာ့္ ဘ၀က ႏွစ္ခါနာပဲေလ….. ေမေမ့ကိုလည္း မေျပာျပရဲဘူး။ ဆရာ… ေမေမက
ႏွလံုးေရာဂါသည္ေလ…. က်ေနာ့္မွာ ညီမေလးလည္း ရွိေသးတယ္ေလ…။ က်ေနာ္က ညီမေလးအေပၚ တာ၀န္ရွိတယ္ေလ…။
ေဖေဖ မရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ့္ ဘ၀ကို ေမေမနဲ႔ ညီမေလးအတြက္ပဲလို႔ သတ္မွတ္ ထားခဲ့တာပါ။
ဒီဦးေလးကိုလည္း မိသားစုကို ေထာက္ပံ့ထားတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ သူ႔လိုအင္ကို ျဖည့္ေပး ေနခဲ့တာပါ။
က်ေနာ့္ သူ႔ကိုေတာ့ ေျပာျပ ထားပါတယ္…။ သူ႔က အစကေတာ့ အေၾကာက္အကန္ ျငင္းပါတယ္။ သူက သန္႔တယ္
ဘယ္သူနဲ႔မွ မ႐ႈပ္ဘူး ေပါ႔ေလ။ က်ေနာ္ကသာ တျခားလူေတြနဲ႔ လိုက္႐ႈပ္လို႔ HIV ကူးတယ္ ေပါ႔ေလ။
က်ေနာ္ သူ႔ကို ေသြးစစ္ဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ သူက မစစ္ခဲ့ဘူးေလ။ ေနာက္ဆံုး
အတင္းအၾကပ္ ေျပာမွ စစ္ေတာ့ သူ႔မွာလည္း HIV ပိုး ရွိေနတယ္ေလ….။ ဒီေတာ့မွ က်ေနာ္လည္း
သူ႔ဆီက ကူးတယ္ ဆိုတာကို သိလိုက္ရတာပါ။

သူကေတာ့
က်ေနာ့္ တစ္ဘ၀လံုးကို အညႊန္႔ ခ်ဳိး႐ံုသာမက က်ေနာ့္ နာမည္ကိုပါ အမည္းစက္ ထက္ေတြ ဆင့္ေနေအာင္
လုပ္ခဲ့တယ္ေလ။ က်ေနာ္ ဘာဆက္လုပ္သင့္လဲ ဆိုတာကို အႀကံေပးပါဦး ဆရာ……။

အားကိုးတႀကီးစိတ္နဲ႔
သူ႔မ်က္လံုးေတြက ဆရာ၀န္ကို ေတာင္းပန္ ေနရွာေလရဲ႕။ ဆရာ၀န္လည္း ျဖစ္သင့္တာေတြ… လုပ္သင့္တာေတြကို
တစ္ခုခ်င္း ေျပာေနေလရဲ႕…။

ဆရာ၀န္ရဲ႕
အသံုးေတာ္ျဖစ္တဲ့ က်ဳပ္ ေဘာလ္ပင္ခမ်ာမွာေတာ့ ရင္ထဲ မခ်ိသာဘူးေလ..

•
ဒီလိုလူငယ္ေလးေတြ ဒီလိုဘ၀ကိုေရာက္ေအာင္ လုပ္တာ ဘယ္သူ႔ကို အျပစ္တင္ရမလဲ? ဘယ္သူ႔မွာ တာ၀န္ရွိလဲ။
ဒီလို လူငယ္ေလးေတြကို ဘယ္သူက ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ တာ၀န္ရွိသလဲ?

•
သူတို႔ ဒီဘ၀မ်ဳိး မေရာက္ခင္မွာ သူတို႔ ရင္ဖြင့္သမွ်ကို နားေထာင္ေပးမယ့္ နားေတြေရာ ေလာကႀကီးမွာ
အဆင္သင့္ ရွိေနၿပီလား?

•
သူတို႔ကို ဒီလိုမ်ဳိး မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ေပးမယ့္ ဥပေဒေတြေရာ ရွိေနၿပီလား?

•
ဒီလို ကေလးသူငယ္ကို အဓမၼ ျပဳက်င္႔တာေတြကိုေရာ ဘယ္သူေတြက ဆန္႔က်င္ တိုက္ဖ်က္ၿပီး ကေလး
သူငယ္ေတြရဲ႕ အခြင့္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ ေပးၾကမွာလဲ?

က်ေနာ္ေမာင္ေဘာလ္ပင္
ဒီလိုေတြးေနတုန္းမွာပဲ ဆရာ၀န္က က်ေနာ့္ ေခါင္းကို အဖံုးနဲ႔ စြပ္ၿပီး က်ေနာ့္ကို စာအုပ္ၾကားထဲ
ညႇပ္ထားခဲ့ၿပီး ေဆးခန္းသိမ္းလိုက္ပါတယ္။