☆“မေကာင္းမႈတို႔၏ျမစ္ဖ်ားခံရာသည္ဝဋ္”☆
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
☆ ဝဋ္ဟူသည္ လည္ပတ္ေနရျခင္းကို ဆိုလို၏။ ထိုလည္ပတ္ရျခင္းကား...
(က) မိမိတစ္ဦးတည္းလည္ပတ္ေနျခင္း
(ခ) သူတစ္ပါးမ်ားႏွင့္ တြဲဖက္လ်က္က လည္ပတ္ေနျခင္းႏွစ္မ်ိဳးတို႕တြင္...
➙ ➙ ➙
☆ (က) မ်က္ေမွာက္၌ သက္မဲ့အရာဝတၳဳတို႕အေပၚ ခင္မင္မႈအားၾကီးစြာျဖင့္...
(၁) ၎ကို ရယူခံစားလိုစိတ္ျဖစ္ေပၚလာသည္။
(၂) ၎အား ရယူခံစားႏိုင္ရန္ လက္မိလက္ရၾကိဳးစားသည္။
(၃) ၾကိဳးစားသည့္အေလ်ာက္ မိမိစိတ္တိုင္းက်ခံစားခြင့္ရလာသည္။
ဤကား လက္ဦးျပည္တည္အက်င့္တည္း။
☆ ထို႔ေနာက္ ခံစားရစဥ္တုန္းက အသံုး၏ေနာက္အစြဲ ေပၚမလာေစရန္ သတိ
ျဖင့္ ျဖတ္ေတာက္ခ်ထားခဲ့ျခင္း ကင္းရကား တစ္ဖန္ အေတြ႕ေပၚလာျပန္၏။
☆ ထိုအခါ တစ္ဖန္ ရယူခံစားလိုစိတ္ေပၚလာ၏။ အစသို႔ လွည့္လည္ေခ်ျပီ။
☆ ထိုစိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့၍ တစ္ဖန္ခံစားရန္ၾကိဳးစား၏။ အလယ္သို႔ေရာက္
လာျပီ။
☆ ရသည္ႏွင့္အားပါးတရ အက်ိဳးခံစား၏။ အဆံုးထိေရာက္သြားျပီ။
☆ ဤသို႔ျဖင့္ တစ္ၾကိမ္မွတစ္ၾကိမ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ တစ္ခုမွ တစ္ခုသက္ အဆက္
ဆက္ ေဒါက္သံုးခုပါေသာ ေခြဝိုင္းတစ္ခုကို အလယ္မွဝင္ရိုးတပ္ကာ လွည့္
ပတ္ေနပံုပမာ မိမိတစ္ဦးတည္း လည္ပတ္ေနရျခင္းကိုပင္ ဝဋ္ဆိုရ၏။
☆ ထိုလည္ပတ္မႈမ်ိဳးတို႔သည္ လက္ဖက္ရည္၊ ေကာဖီ၊ ေဆးလိပ္၊ ကြမ္းယာတို႔မွ
အစ အရက္၊ ဘိန္းစသည္မ်ားအထိ စံုတကာေစ့လွေတာ့၏။
☆ မ်က္ကြယ္ျဖစ္ေသာ သံသရာ၌ကား အစြဲၾကီးရာဘဝလာ ေလာင္စာျပာက်
နည္းအတိုင္း ထိုစြဲရာဝဝတၳဳႏွင့္ပတ္သက္ရာတို႔ဝယ္ ဘဝရေပလိမ့္ဦးမည္။
☆ ကြမ္းစြဲသမား၌ ဆင္မ်ိဳးမျဖစ္ႏိုင္၊ ကြမ္းပိုးသာျဖစ္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ယေန႔ အိမ္ပတ္ဝန္းက်င္၊ ရြာပတ္ဝန္းက်င္တို႔၌ လွည့္လည္က်က္စားေနၾကရွာသည္။
☆ ျမင္အပ္ရရာ တိရစၧာန္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အစြဲမွျဖစ္ရေသာ ဘဝမ်ားတည္း။
☆ မျမင္အပ္ရာျပိတၱာအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အစြဲမွျဖစ္ေသာဘဝမ်ားတည္း။
➙ ➙ ➙
(ခ) သူတစ္ပါးမ်ားႏွင့္ တြဲဖက္လည္ရာ၌လည္း...
☆ မ်က္ေမွာက္၌ကား သူတစ္ပါးက မိမိအား ထင္သလိုၾကဲ အစြဲေႂကြးကိုေထေန
သူ၊ ဤသို႔လွ်င္ မိမိ၏အစြဲအတိုင္း ႏွစ္မ်ိဳးပင္ လည္ပတ္ရေပလိမ့္မည္။
☆ ထိုတြင္ မ်က္ေနွာက္၌ မိမိသည္ သူတစ္ပါးတို႔ ၾကက္သတ္စားေနသည္ကို
ၾကည့္လ်က္က မိမိလည္း ၾကက္သားစားလိုစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။ တစ္ဖန္ ထို
အေတြးမွ အေရးေပၚကာ ကိုယ္ထိလက္ေျမာက္ ၾကိဳးစား၏။ ၾကိဳးစားသည့္အ
တိုင္းရလာေသည္ ခ်က္ျပဳတ္စားသံုးၾကည့္၏။ စားသံုးလ်က္က အၾကိဳက္ေတြ႕
သြားေတာ့ရာ...
☆ တစ္ဖတ္ျပီးတစ္ဖတ္၊ ေကာင္းသည္ စားလုိက္ဦးမည္၊ စားလိုက္ျပီ။ တစ္နပ္
ျပီးတစ္နပ္ ၾကိဳက္သည္၊ စားလိုက္ဦးမည္၊ စားလိုက္ျပီ။
☆ ထိုသံုးခ်က္ အသက္ႏွင့္အမွ် အနားမရၾကေတာ့ျပီ။ မိမိသည္လည္း ထိုသံုး
ခ်က္တို႔အၾကားကပ္လ်က္ ပါေနေခ်ရာ စိတ္ထလာရန္ ၾကံစည္ေတြးေတာေပး
ေနရျခင္း၊ ကိုယ္ပါ ပါရန္လႈံ႕ေဆာ္ေပးေနရျခင္းျဖင့္ အနားသတ္၍မရေတာ့ျပီ။
☆ ထိုမိမိပေယာဂျဖင့္ ေသေၾကပ်က္စီးရေသာ ကြ်ဲ၊ ႏြား၊ သိုး၊ ဆိတ္ စသည့္ အ
ၾကီးစားတိရစၧာန္မ်ားမွသည္ ဝက္၊ ၾကက္၊ မွ်င္စသည့္ အေသးစားတိရစၧာန္တို႔
သည္...
(က) မိမိအေပၚမညွာတာရေကာင္းလား အာဃာတထား ေသသူမ်ားလည္းရွိ
မည္။
(ခ) ၎တို႕ဖာသာ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ျဖင့္ ေသသူမ်ားလည္းရွိမည္။
☆ ထိုတိရစၧာန္တို႔ မည္သို႔ေသေသ မိမိေစတနာကား မိမိေစတနာအတိုင္းသာ
ျဖစ္ရကား မိမိ၏အစြဲ၊ မိမိ၏ေစတနာအရ တိရစၧာန္ဘဝ လွလွၾကီးေရာက္ရ
ေပဦးေတာ့မည္။
☆ မိမိေစတနာကိုေက်ာ္လြန္၍ မည္သည့္ဘုရားကမွ ဝင္ေရာက္မကယ္တင္
ႏိုင္။
☆ မိမိအစြဲကိုေက်ာ္လြန္၍လည္း မည္သည့္ဘုရားကမွ အမိန္႔မထုတ္ျပန္ႏိုင္။
☆ ဝိပါတ္အမွန္ ေဇာအျပန္ ကံျပဳတိုင္း၏ လမ္းႏွစ္ခြ။
☆ ထိုေစတနာ ထိုအစြဲမ်ား၌ ေဇာစိတ္ဟူသည္ ပါရွိျမဲပင္ ျဖစ္၏။ ၾကိဳက္ေသာ္
ၾကိဳက္ေဇာ၊ ခ်စ္ေသာ္ ခ်စ္ေဇာ၊ မုန္းေသာ္ မုန္းေဇာ စသည္မ်ားသည္ျဖစ္ေပၚခဲ့
ျပီးမွ ေစတနာထက္ျခင္း၊ နံ႔ျခင္းျဖစ္ေပၚရျပီး ထိုေစတနာအထက္အနံ႔အတိုင္း
လွ်င္ အစြဲၾကီးျခင္း ေသးျခင္းမ်ားလည္း ထပ္ေရာက္လာၾကရ၏။
☆ ထိုေဇာစိတ္သည္ ေဖာက္ျပန္တတ္၏။ ေခြးဘဝက မစင္အၾကိဳက္က်ေသာ
စိတ္သည္ လူ႔ဘဝေရာက္ေသာ္ မစင္တံုးမုန္းေဇာမ်ား ဝင္ေနတတ္သည့္ပမာ..
(၁) တစ္ဘာသာဝင္ လူသားျဖစ္ေနစဥ္ သူ႕အသက္သတ္လွ်င္ မေကာင္းဟူ၍
ေဇာဝင္၊
(၂) အျခား တစ္ဘာသာဝင္အျဖစ္ေရာက္ေသာ္ ၎တို႔ကား ကမၻာ့ဟင္းသီး
ဟင္းရြက္ဟူ၍ေဇာဝင္၊
(၃) အျခား တစ္ဘာသာဝင္အျဖစ္ ေရာက္ေသာ္ကား ဤလိုသတ္မွ ျမတ္
သည္ဟူ၍ေဇာဝင္၊
☆ ဤသို႔လွ်င္ ေဇာစိတ္အစဥ္မ်ား၊ အေကာင္းအဆိုးအျမင္မ်ားျဖင့္ ျပန္လွန္ေန
ၾကေပလိမ့္မည္။
☆ ထိုေဇာဝင္မႈတို႔သည္ မိမိ, မိမိတို႔ယံုၾကည္သက္ဝင္ေသာ မိမိ, မိမိတို႔ႏွင့္
လက္လွမ္းမီ သာသနာျဖစ္ေသာ ထိုထိုဘုရားမ်ား၏ အဆိုအမိန္႔တုိ႔စကား
ပညတ္ခ်က္မ်ားကို နားဝင္ၾကရာမွ လိုက္စားျဖစ္ေသာ ေဇာစိတ္မ်ားခ်ည္းပင္
ျဖစ္ပါေခ်၏။
☆ မည္သည့္ဘုရား၏ စကားကအမွန္ဆံုးဆိုသည္မွာ တမလြန္က ေစာင့္ၾကည့္
မွသိရ၏။
☆ မည္သည့္ဘုရား၏ လမ္းျပမႈက အခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္သည္ကို သံသရာအဆံုး
က ေစာင့္ၾကည့္မွသိရ၏။
☆ အက်ိဳးေပးဝိပါက္ကား ဘုရားစကား နားေထာင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။ မိမိေစ
တနာ၏ ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈအတိုင္း မိမိအစြဲက ထိုေစတနာေဇာမ်ားအတိုင္း ဒဏ္ခတ္ေပေရာ့မည္။
☆ လက္ဦးေစတနာသန္လြန္းက မ်က္ေမွာက္သည္ဘဝမွာပင္ ထင္ရွားေစ
အံ့။
☆ အလယ္ေဇာေစတနာသန္က မ်က္ကြယ္တစ္ဘဝေျမာက္ ႏွစ္ဘဝေျမာက္
စသည္က်မွ ထင္ရွားအံ့။
☆ အဆံုးေဇာ ေစတနာသန္က သံသရာအဆန္ တစ္ျပန္မေက်ာ့မီ အဆံုးအနီး
က်မွ ထင္ရွားအံ့။
☆ အၾကင္သူသည္ ပ်က္စီးေစလိုေသာစိတ္ထားျဖင့္ သူတစ္ပါး၏ မ်က္စိကို
ဖ်က္ဆီး၏။ ထိုသူအားလည္း ၎ေစတနာကပင္ ၎၏မ်က္စိကို ပ်က္စီးေစ
ေတာ့၏။
☆ တစ္ဖက္၏ ကလဲ့စားကား မေသခ်ာ၊ မိမိေစတနာ၏ အက်ိဳးေပးကား မုခ်
ခံစားရေပေတာ့မည္။
☆ သည့္အတူ ပ်က္စီးေစလိုေသာ စိတ္ထားမ်ားျဖင့္ သူတစ္ပါး၏ ကိုယ္အဂၤါ
အစိတ္အပိုင္းမ်ားထဲမွ တစ္ခုတစ္ခု သြားေရာက္၍ ဖ်က္ဆီးေလတိုင္းပင္ မိမိ
၌လည္း ထိုတစ္ခုတစ္ခုႏွင့္ ညီမွ်ေသာ ကိုယ္အဂၤါအစိတ္အပိုင္းမ်ား ပ်က္စီးရ
ေခ်ေတာ့၏။ သူတစ္ပါး၏ ငရုတ္ပင္မွ ငရုတ္သီးကိုဆြတ္ခ်ဴ၍ စားသံုးရာတြင္
မိမိမစင္ထဲမွ ထြက္က်လာေသာ ငရုတ္မ်ိဳးေစ့မွ ငရုတ္တစ္ပင္တစ္ပင္ထ၍
ေပါက္ေရာက္သည့္ပမာ ရွိ၏။
☆ ႏြားကိုသတ္၍ အရပ္ကိုေဝရာ၌ ဤအက်င့္သည္ ေကာင္း၏ဟူေသာ ေဇာ
ေစတနာႏွင့္ ႏြားသတ္မႈႏွစ္ခုရွိေလရာ အရပ္သို႔ ေဝငွေပးကမ္းျခင္းကား အ
ျပစ္မရွိေခ်။ ႏြားသတ္ျခင္းကား အျပစ္ထင္လင္းရွိေနေခ်သည္။ ကုသိုလ္၏
အဂၤါရပ္တြင္ အျပစ္လည္းမရွိေစရ၊ ေကာင္းကိ်ဳးလည္း ေပးေစရမည္ ႏွစ္ခ်က္
ရွိရာ ထိုႏြားသတ္အရပ္္ေဝမႈကား ကုသိုလ္အစစ္ လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ျပီ။ အရပ္ေဝ
မႈေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳးကား ရခ်င္ရမည္။ ႏြားသတ္မႈအျပစ္ကား လက္ပိုက္
ၾကည့္ေနလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။
☆ သည့္အတူ...
☆ တစ္ဖက္က အလွဴၾကီးအတန္းၾကီး ျခိမ့္ျခိမ့္သဲသဲ ေဝငွေပးကမ္းေန၏။
☆ တစ္ဖက္က ဝက္၊ ၾကက္၊ ႏြား၊ ဆိတ္တို႔ လက္ရဲဇက္ရဲဆြဲငင္သတ္ျဖတ္ေန၏
☆ ထိုကဲ့သို႔ ေစတနာႏွစ္ကံျပိဳင္မ်ိဳးမွန္သမွ် ကုသိုလ္အစစ္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။
ကုသိုလ္အစစ္မျဖစ္လာေသည္ အကုသိုလ္တစ္ဖက္၊ ကုသိုလ္တစ္ဖက္ အက်ိဳး
ေပးဝိပါက္၌ ဖက္စပ္ျဖစ္လာေပလိမ့္မည္။ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ တစ္ဝက္စီပါ
ဝင္ေနေခ်ေသည္...
☆ ၾကိမ္ဒဏ္ ေက်ာတစ္ရာ ရင္တစ္ရာ အရိုက္ခံျပီးမွ ထမင္းတစ္နပ္ အဝစား
မည္ေလာ။
☆ ထမင္းတစ္နပ္ အဝစားျပီးမွ ၾကိမ္ဒဏ္အခ်က္တစ္ရာ အရိုက္ခံမည္ေလာ...
ဟူေသာ ဆုေပး ဒဏ္ေပးနည္းမ်ား အတိုင္းဆိုးက်ိဳးႏွင့္ေကာင္းက်ိဳး တစ္လွည့္စီ
အလွည့္က် ခံစားရမည္ကား မလြဲျပီ။ သို႔ေၾကာင့္ မိမိေစတနာတုိ႔၏ ေနရာခ်
ထားေပးမႈ အတိုင္းလွ်င္ မိမိ၌ဘဝရရွိျခင္း၊ ဘဝရွိအက်ိဳးေပး ခံစားခြင့္ရရွိလာ
ျခင္းမ်ား ျဖစ္ၾကေလရာ မိမိေစတနာသည္သာ အားအကိုးရဆံုးျဖစ္၏။ မိမိေစ
တနာသည္သာ အေၾကာက္ရဆံုးျဖစ္၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မိမိေစတ
နာေၾကာင့္ က်ခံရေသာဝဋ္ေႂကြးမ်ားကိုသြားေရာက္ခံစားရာ၌ မည္သည့္ဘုရား
ကမွ်ၾကားဝင္ မကာကြယ္ႏိုင္ျခင္း၊ မိမိေစတနာေၾကာင့္ ျဖစ္ထြန္းလာေသာ
ေကာင္းက်ိဳးခံစားမႈမ်ားကိုလည္း မည္သည့္ဘုရားကမွ မဟန္႔ထားႏိုင္ျခင္းမ်ား
ေၾကာင့္တည္း။
☆ ျမစ္ေရတို႔သည္ ျမင့္ရာမွနိမ့္ရာသို႔စီးဆင္းေနသည္မွာ နိယာမတည္း။
☆ သစ္ပင္တို႔သည္ နိမ့္ရာမွျမင့္ရာသို႔ လြန္႔တက္ေနသည္မွာ နိယာမတည္း။
☆ ျမစ္ေရကို ေတာင္စဥ္စမ္းဝ စခန္းအစသို႔ ျပန္လည္ဆန္တက္ရန္ မည္သူမွ် အမိန္႔မေပးႏိုင္။
☆ သစ္ပင္ကို အညြန္႔ေအာက္စိုက္ ေျမထဲသို႔ ျပန္လည္ဆန္တက္ရန္ မည္သူမွ်
အမိန္႔မေပးႏိုင္။
☆ သစ္ပင္ကို အညြန္႔ေအာက္စိုက္ ေျမထဲသို႔ျပန္လိႈက္ရန္ မည္သူမွ် အမိန္႔မ
ေပးႏို္င္သည့္ပမာ ဝဋ္တံု႔ဝဋ္လွည့္မ်ားျဖင့္ က်င္လည္က်က္စားေနၾကရရွာကုန္
ေသာ သတၱဝါအငယ္စား၊ အၾကီးစားမ်ားတို႔သည္လည္း စင္စစ္ မိမိတို႔၏ေစတ
နာ အစြဲအတိုင္းသာ ျမင့္ျမတ္ၾကရာမွ ယုတ္နိမ့္က်ရာသို႔ ဆင္းသက္ခံစား ေန
ၾကရပါကုန္၏။
☆ လူ႔ဘဝေရာက္ရစဥ္တြင္မွ ဝဋ္သစ္မလည္ပတ္ရန္ႏွင့္ ဝဋ္ေဟာင္းမ်ားရွိက
ေျပေပ်ာက္ရန္ ကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခြင့္ အစြမ္းရွိရာသို႔ လူ႕ဘဝေရာက္
ေလမွ တိရစၧာန္ဘဝမ်ိဳးထက္ ပိုကဲေနပါေသာ္ကား သံသရာစက္ဝဋ္က တက္
ရန္ မရွိေတာ့ျပီ။
☆ သတၱဝါတို႔တြင္ လူသည္ အသိဉာဏ္အရွိဆံုး၊
☆ သတၱဝါတို႕တြင္ လူသည္ ေကာက္က်စ္အစဥ္းလဲဆံုး၊
☆ ကမၻာေျမျပင္တြင္ အတူေနသတၱဝါေလးမ်ားအေပၚဝယ္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္
ႏွိပ္စက္ဖ်က္ဆီးပစ္ေနသည္မွာ လူကိုတု၍ မည္သည့္တိရစၧာန္မွ် မမီႏိုင္ေခ်.
(က) ထိုအမူအက်င့္သည္ မိမိမခံႏိုင္ေသာအရာျဖင့္ သူတစ္ပါး သြားေရာက္
ေစာ္ကားမႈျဖစ္၍ မေကာင္းမႈဆိုရ၏။
(ခ) ထိုအမူအက်င့္သည္ မိမိလည္းတစ္ဖန္ျပန္လည္ ခံရမည့္ေႂကြးမကင္း
ေသာ ကိစၥမ်ိဳးျဖစ္၍လည္း မေကာင္းမႈဆိုရ၏။
☆ ထိုထိုမေကာင္းမႈမွန္သမွ်တို႔သည္ ၾကိဳက္စိတ္ကို လက္သပ္ေမြးျခင္း၊ ၾကိဳက္
စိတ္ကို အလိုလိုက္၍ သူ႕အၾကိဳက္ျပဳေပးျခင္း၊ ၾကိဳက္ေသြးဆာရာ အစာခ်ေပး
ျခင္းဟူေသာသံုးမ်ိဳးတို႔ကို ပတ္လည္လွည့္ေစရာမွခ်ည္း ျဖစ္ၾကရ၏။
☆ အၾကိဳက္လိုက္ေနသမွ်ကား လိုက္ေလ၊ ၾကိဳက္ေလ လိုက္ေလ မဆံုးတည္း။
☆ အၾကိဳက္သံုးေနရသမွ်ကား သံုးေလၾကိဳက္ေလ၊ ၾကိဳက္ေလသံုးေလ မဆံုး
တည္း။
☆ ဟုတ္, မဟုတ္ကား ေဆးလိပ္ၾကိဳက္သမားကို ေမးၾကည့္၊ သိႏိုင္သည္။ ၎
သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေသာက္သံုးခဲ့ျပီးေသာ ေဆးလိပ္အေရအတြက္ကို
ဦးစြာေမးၾကည့္ရမည္။ တစ္ဖန္ေနာင္ဘယ္ေလာက္မ်ား ေသာက္သံုးဦးမလဲ
ဆိုသည္ကိုလည္း ေမးၾကည့္ရမည္။
☆ ထိုအခါ ေဆးလိပ္တစ္တိုကို ကိုင္ဆြဲလ်က္က တစ္သက္ပတ္လံုး ဝဋ္လည္
ေနေသာ သူ႔ျဖစ္အင္ကို အထင္အရွားေတြ႕ရေပေတာ့မည္။ ထိုသူ အကယ္၍
မ်ား ေသခါနီးေဆးလိပ္စြဲလ်က္က ေသသြားေသာ္....
အမ်ားတို႔က ဝဋ္လည္မည္မလုပ္ေလႏွင့္၊ ဝဋ္လည္တတ္သည္သြားမစႏွင့္ဆို
ၾကေသာ္ တစ္ဖက္သားႏွင့္တြဲလွည့္ရေသာ အတံု႔အလွည့္ေလာက္ကိုသာ
နားလည္ၾက၏။ တစ္ဦးတည္း လည္ပတ္ေနရေသာ ဝဋ္ကိုကား မည္သူမွ် ဂရု
မစိုက္ၾကေခ်။ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးကား ကိုယ့္ဝဋ္က ကိုယ့္လွည့္ေန
ျခင္းပင္တည္း။
☆မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္☆
☆Buddhavasa Tiloka☆ ☆“မေကာင္းမႈတို႔၏ျမစ္ဖ်ားခံရာသည္ဝဋ္”☆
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
☆ ဝဋ္ဟူသည္ လည္ပတ္ေနရျခင္းကို ဆိုလို၏။ ထိုလည္ပတ္ရျခင္းကား...
(က) မိမိတစ္ဦးတည္းလည္ပတ္ေနျခင္း
(ခ) သူတစ္ပါးမ်ားႏွင့္ တြဲဖက္လ်က္က လည္ပတ္ေနျခင္းႏွစ္မ်ိဳးတို႕တြင္...
➙ ➙ ➙
☆ (က) မ်က္ေမွာက္၌ သက္မဲ့အရာဝတၳဳတို႕အေပၚ ခင္မင္မႈအားၾကီးစြာျဖင့္...
(၁) ၎ကို ရယူခံစားလိုစိတ္ျဖစ္ေပၚလာသည္။
(၂) ၎အား ရယူခံစားႏိုင္ရန္ လက္မိလက္ရၾကိဳးစားသည္။
(၃) ၾကိဳးစားသည့္အေလ်ာက္ မိမိစိတ္တိုင္းက်ခံစားခြင့္ရလာသည္။
ဤကား လက္ဦးျပည္တည္အက်င့္တည္း။
☆ ထို႔ေနာက္ ခံစားရစဥ္တုန္းက အသံုး၏ေနာက္အစြဲ ေပၚမလာေစရန္ သတိ
ျဖင့္ ျဖတ္ေတာက္ခ်ထားခဲ့ျခင္း ကင္းရကား တစ္ဖန္ အေတြ႕ေပၚလာျပန္၏။
☆ ထိုအခါ တစ္ဖန္ ရယူခံစားလိုစိတ္ေပၚလာ၏။ အစသို႔ လွည့္လည္ေခ်ျပီ။
☆ ထိုစိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့၍ တစ္ဖန္ခံစားရန္ၾကိဳးစား၏။ အလယ္သို႔ေရာက္
လာျပီ။
☆ ရသည္ႏွင့္အားပါးတရ အက်ိဳးခံစား၏။ အဆံုးထိေရာက္သြားျပီ။
☆ ဤသို႔ျဖင့္ တစ္ၾကိမ္မွတစ္ၾကိမ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ တစ္ခုမွ တစ္ခုသက္ အဆက္
ဆက္ ေဒါက္သံုးခုပါေသာ ေခြဝိုင္းတစ္ခုကို အလယ္မွဝင္ရိုးတပ္ကာ လွည့္
ပတ္ေနပံုပမာ မိမိတစ္ဦးတည္း လည္ပတ္ေနရျခင္းကိုပင္ ဝဋ္ဆိုရ၏။
☆ ထိုလည္ပတ္မႈမ်ိဳးတို႔သည္ လက္ဖက္ရည္၊ ေကာဖီ၊ ေဆးလိပ္၊ ကြမ္းယာတို႔မွ
အစ အရက္၊ ဘိန္းစသည္မ်ားအထိ စံုတကာေစ့လွေတာ့၏။
☆ မ်က္ကြယ္ျဖစ္ေသာ သံသရာ၌ကား အစြဲၾကီးရာဘဝလာ ေလာင္စာျပာက်
နည္းအတိုင္း ထိုစြဲရာဝဝတၳဳႏွင့္ပတ္သက္ရာတို႔ဝယ္ ဘဝရေပလိမ့္ဦးမည္။
☆ ကြမ္းစြဲသမား၌ ဆင္မ်ိဳးမျဖစ္ႏိုင္၊ ကြမ္းပိုးသာျဖစ္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ယေန႔ အိမ္ပတ္ဝန္းက်င္၊ ရြာပတ္ဝန္းက်င္တို႔၌ လွည့္လည္က်က္စားေနၾကရွာသည္။
☆ ျမင္အပ္ရရာ တိရစၧာန္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အစြဲမွျဖစ္ရေသာ ဘဝမ်ားတည္း။
☆ မျမင္အပ္ရာျပိတၱာအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အစြဲမွျဖစ္ေသာဘဝမ်ားတည္း။
➙ ➙ ➙
(ခ) သူတစ္ပါးမ်ားႏွင့္ တြဲဖက္လည္ရာ၌လည္း...
☆ မ်က္ေမွာက္၌ကား သူတစ္ပါးက မိမိအား ထင္သလိုၾကဲ အစြဲေႂကြးကိုေထေန
သူ၊ ဤသို႔လွ်င္ မိမိ၏အစြဲအတိုင္း ႏွစ္မ်ိဳးပင္ လည္ပတ္ရေပလိမ့္မည္။
☆ ထိုတြင္ မ်က္ေနွာက္၌ မိမိသည္ သူတစ္ပါးတို႔ ၾကက္သတ္စားေနသည္ကို
ၾကည့္လ်က္က မိမိလည္း ၾကက္သားစားလိုစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။ တစ္ဖန္ ထို
အေတြးမွ အေရးေပၚကာ ကိုယ္ထိလက္ေျမာက္ ၾကိဳးစား၏။ ၾကိဳးစားသည့္အ
တိုင္းရလာေသည္ ခ်က္ျပဳတ္စားသံုးၾကည့္၏။ စားသံုးလ်က္က အၾကိဳက္ေတြ႕
သြားေတာ့ရာ...
☆ တစ္ဖတ္ျပီးတစ္ဖတ္၊ ေကာင္းသည္ စားလုိက္ဦးမည္၊ စားလိုက္ျပီ။ တစ္နပ္
ျပီးတစ္နပ္ ၾကိဳက္သည္၊ စားလိုက္ဦးမည္၊ စားလိုက္ျပီ။
☆ ထိုသံုးခ်က္ အသက္ႏွင့္အမွ် အနားမရၾကေတာ့ျပီ။ မိမိသည္လည္း ထိုသံုး
ခ်က္တို႔အၾကားကပ္လ်က္ ပါေနေခ်ရာ စိတ္ထလာရန္ ၾကံစည္ေတြးေတာေပး
ေနရျခင္း၊ ကိုယ္ပါ ပါရန္လႈံ႕ေဆာ္ေပးေနရျခင္းျဖင့္ အနားသတ္၍မရေတာ့ျပီ။
☆ ထိုမိမိပေယာဂျဖင့္ ေသေၾကပ်က္စီးရေသာ ကြ်ဲ၊ ႏြား၊ သိုး၊ ဆိတ္ စသည့္ အ
ၾကီးစားတိရစၧာန္မ်ားမွသည္ ဝက္၊ ၾကက္၊ မွ်င္စသည့္ အေသးစားတိရစၧာန္တို႔
သည္...
(က) မိမိအေပၚမညွာတာရေကာင္းလား အာဃာတထား ေသသူမ်ားလည္းရွိ
မည္။
(ခ) ၎တို႕ဖာသာ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ျဖင့္ ေသသူမ်ားလည္းရွိမည္။
☆ ထိုတိရစၧာန္တို႔ မည္သို႔ေသေသ မိမိေစတနာကား မိမိေစတနာအတိုင္းသာ
ျဖစ္ရကား မိမိ၏အစြဲ၊ မိမိ၏ေစတနာအရ တိရစၧာန္ဘဝ လွလွၾကီးေရာက္ရ
ေပဦးေတာ့မည္။
☆ မိမိေစတနာကိုေက်ာ္လြန္၍ မည္သည့္ဘုရားကမွ ဝင္ေရာက္မကယ္တင္
ႏိုင္။
☆ မိမိအစြဲကိုေက်ာ္လြန္၍လည္း မည္သည့္ဘုရားကမွ အမိန္႔မထုတ္ျပန္ႏိုင္။
☆ ဝိပါတ္အမွန္ ေဇာအျပန္ ကံျပဳတိုင္း၏ လမ္းႏွစ္ခြ။
☆ ထိုေစတနာ ထိုအစြဲမ်ား၌ ေဇာစိတ္ဟူသည္ ပါရွိျမဲပင္ ျဖစ္၏။ ၾကိဳက္ေသာ္
ၾကိဳက္ေဇာ၊ ခ်စ္ေသာ္ ခ်စ္ေဇာ၊ မုန္းေသာ္ မုန္းေဇာ စသည္မ်ားသည္ျဖစ္ေပၚခဲ့
ျပီးမွ ေစတနာထက္ျခင္း၊ နံ႔ျခင္းျဖစ္ေပၚရျပီး ထိုေစတနာအထက္အနံ႔အတိုင္း
လွ်င္ အစြဲၾကီးျခင္း ေသးျခင္းမ်ားလည္း ထပ္ေရာက္လာၾကရ၏။
☆ ထိုေဇာစိတ္သည္ ေဖာက္ျပန္တတ္၏။ ေခြးဘဝက မစင္အၾကိဳက္က်ေသာ
စိတ္သည္ လူ႔ဘဝေရာက္ေသာ္ မစင္တံုးမုန္းေဇာမ်ား ဝင္ေနတတ္သည့္ပမာ..
(၁) တစ္ဘာသာဝင္ လူသားျဖစ္ေနစဥ္ သူ႕အသက္သတ္လွ်င္ မေကာင္းဟူ၍
ေဇာဝင္၊
(၂) အျခား တစ္ဘာသာဝင္အျဖစ္ေရာက္ေသာ္ ၎တို႔ကား ကမၻာ့ဟင္းသီး
ဟင္းရြက္ဟူ၍ေဇာဝင္၊
(၃) အျခား တစ္ဘာသာဝင္အျဖစ္ ေရာက္ေသာ္ကား ဤလိုသတ္မွ ျမတ္
သည္ဟူ၍ေဇာဝင္၊
☆ ဤသို႔လွ်င္ ေဇာစိတ္အစဥ္မ်ား၊ အေကာင္းအဆိုးအျမင္မ်ားျဖင့္ ျပန္လွန္ေန
ၾကေပလိမ့္မည္။
☆ ထိုေဇာဝင္မႈတို႔သည္ မိမိ, မိမိတို႔ယံုၾကည္သက္ဝင္ေသာ မိမိ, မိမိတို႔ႏွင့္
လက္လွမ္းမီ သာသနာျဖစ္ေသာ ထိုထိုဘုရားမ်ား၏ အဆိုအမိန္႔တုိ႔စကား
ပညတ္ခ်က္မ်ားကို နားဝင္ၾကရာမွ လိုက္စားျဖစ္ေသာ ေဇာစိတ္မ်ားခ်ည္းပင္
ျဖစ္ပါေခ်၏။
☆ မည္သည့္ဘုရား၏ စကားကအမွန္ဆံုးဆိုသည္မွာ တမလြန္က ေစာင့္ၾကည့္
မွသိရ၏။
☆ မည္သည့္ဘုရား၏ လမ္းျပမႈက အခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္သည္ကို သံသရာအဆံုး
က ေစာင့္ၾကည့္မွသိရ၏။
☆ အက်ိဳးေပးဝိပါက္ကား ဘုရားစကား နားေထာင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။ မိမိေစ
တနာ၏ ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈအတိုင္း မိမိအစြဲက ထိုေစတနာေဇာမ်ားအတိုင္း ဒဏ္ခတ္ေပေရာ့မည္။
☆ လက္ဦးေစတနာသန္လြန္းက မ်က္ေမွာက္သည္ဘဝမွာပင္ ထင္ရွားေစ
အံ့။
☆ အလယ္ေဇာေစတနာသန္က မ်က္ကြယ္တစ္ဘဝေျမာက္ ႏွစ္ဘဝေျမာက္
စသည္က်မွ ထင္ရွားအံ့။
☆ အဆံုးေဇာ ေစတနာသန္က သံသရာအဆန္ တစ္ျပန္မေက်ာ့မီ အဆံုးအနီး
က်မွ ထင္ရွားအံ့။
☆ အၾကင္သူသည္ ပ်က္စီးေစလိုေသာစိတ္ထားျဖင့္ သူတစ္ပါး၏ မ်က္စိကို
ဖ်က္ဆီး၏။ ထိုသူအားလည္း ၎ေစတနာကပင္ ၎၏မ်က္စိကို ပ်က္စီးေစ
ေတာ့၏။
☆ တစ္ဖက္၏ ကလဲ့စားကား မေသခ်ာ၊ မိမိေစတနာ၏ အက်ိဳးေပးကား မုခ်
ခံစားရေပေတာ့မည္။
☆ သည့္အတူ ပ်က္စီးေစလိုေသာ စိတ္ထားမ်ားျဖင့္ သူတစ္ပါး၏ ကိုယ္အဂၤါ
အစိတ္အပိုင္းမ်ားထဲမွ တစ္ခုတစ္ခု သြားေရာက္၍ ဖ်က္ဆီးေလတိုင္းပင္ မိမိ
၌လည္း ထိုတစ္ခုတစ္ခုႏွင့္ ညီမွ်ေသာ ကိုယ္အဂၤါအစိတ္အပိုင္းမ်ား ပ်က္စီးရ
ေခ်ေတာ့၏။ သူတစ္ပါး၏ ငရုတ္ပင္မွ ငရုတ္သီးကိုဆြတ္ခ်ဴ၍ စားသံုးရာတြင္
မိမိမစင္ထဲမွ ထြက္က်လာေသာ ငရုတ္မ်ိဳးေစ့မွ ငရုတ္တစ္ပင္တစ္ပင္ထ၍
ေပါက္ေရာက္သည့္ပမာ ရွိ၏။
☆ ႏြားကိုသတ္၍ အရပ္ကိုေဝရာ၌ ဤအက်င့္သည္ ေကာင္း၏ဟူေသာ ေဇာ
ေစတနာႏွင့္ ႏြားသတ္မႈႏွစ္ခုရွိေလရာ အရပ္သို႔ ေဝငွေပးကမ္းျခင္းကား အ
ျပစ္မရွိေခ်။ ႏြားသတ္ျခင္းကား အျပစ္ထင္လင္းရွိေနေခ်သည္။ ကုသိုလ္၏
အဂၤါရပ္တြင္ အျပစ္လည္းမရွိေစရ၊ ေကာင္းကိ်ဳးလည္း ေပးေစရမည္ ႏွစ္ခ်က္
ရွိရာ ထိုႏြားသတ္အရပ္္ေဝမႈကား ကုသိုလ္အစစ္ လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ျပီ။ အရပ္ေဝ
မႈေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳးကား ရခ်င္ရမည္။ ႏြားသတ္မႈအျပစ္ကား လက္ပိုက္
ၾကည့္ေနလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။
☆ သည့္အတူ...
☆ တစ္ဖက္က အလွဴၾကီးအတန္းၾကီး ျခိမ့္ျခိမ့္သဲသဲ ေဝငွေပးကမ္းေန၏။
☆ တစ္ဖက္က ဝက္၊ ၾကက္၊ ႏြား၊ ဆိတ္တို႔ လက္ရဲဇက္ရဲဆြဲငင္သတ္ျဖတ္ေန၏
☆ ထိုကဲ့သို႔ ေစတနာႏွစ္ကံျပိဳင္မ်ိဳးမွန္သမွ် ကုသိုလ္အစစ္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။
ကုသိုလ္အစစ္မျဖစ္လာေသည္ အကုသိုလ္တစ္ဖက္၊ ကုသိုလ္တစ္ဖက္ အက်ိဳး
ေပးဝိပါက္၌ ဖက္စပ္ျဖစ္လာေပလိမ့္မည္။ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ တစ္ဝက္စီပါ
ဝင္ေနေခ်ေသည္...
☆ ၾကိမ္ဒဏ္ ေက်ာတစ္ရာ ရင္တစ္ရာ အရိုက္ခံျပီးမွ ထမင္းတစ္နပ္ အဝစား
မည္ေလာ။
☆ ထမင္းတစ္နပ္ အဝစားျပီးမွ ၾကိမ္ဒဏ္အခ်က္တစ္ရာ အရိုက္ခံမည္ေလာ...
ဟူေသာ ဆုေပး ဒဏ္ေပးနည္းမ်ား အတိုင္းဆိုးက်ိဳးႏွင့္ေကာင္းက်ိဳး တစ္လွည့္စီ
အလွည့္က် ခံစားရမည္ကား မလြဲျပီ။ သို႔ေၾကာင့္ မိမိေစတနာတုိ႔၏ ေနရာခ်
ထားေပးမႈ အတိုင္းလွ်င္ မိမိ၌ဘဝရရွိျခင္း၊ ဘဝရွိအက်ိဳးေပး ခံစားခြင့္ရရွိလာ
ျခင္းမ်ား ျဖစ္ၾကေလရာ မိမိေစတနာသည္သာ အားအကိုးရဆံုးျဖစ္၏။ မိမိေစ
တနာသည္သာ အေၾကာက္ရဆံုးျဖစ္၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မိမိေစတ
နာေၾကာင့္ က်ခံရေသာဝဋ္ေႂကြးမ်ားကိုသြားေရာက္ခံစားရာ၌ မည္သည့္ဘုရား
ကမွ်ၾကားဝင္ မကာကြယ္ႏိုင္ျခင္း၊ မိမိေစတနာေၾကာင့္ ျဖစ္ထြန္းလာေသာ
ေကာင္းက်ိဳးခံစားမႈမ်ားကိုလည္း မည္သည့္ဘုရားကမွ မဟန္႔ထားႏိုင္ျခင္းမ်ား
ေၾကာင့္တည္း။
☆ ျမစ္ေရတို႔သည္ ျမင့္ရာမွနိမ့္ရာသို႔စီးဆင္းေနသည္မွာ နိယာမတည္း။
☆ သစ္ပင္တို႔သည္ နိမ့္ရာမွျမင့္ရာသို႔ လြန္႔တက္ေနသည္မွာ နိယာမတည္း။
☆ ျမစ္ေရကို ေတာင္စဥ္စမ္းဝ စခန္းအစသို႔ ျပန္လည္ဆန္တက္ရန္ မည္သူမွ် အမိန္႔မေပးႏိုင္။
☆ သစ္ပင္ကို အညြန္႔ေအာက္စိုက္ ေျမထဲသို႔ ျပန္လည္ဆန္တက္ရန္ မည္သူမွ်
အမိန္႔မေပးႏိုင္။
☆ သစ္ပင္ကို အညြန္႔ေအာက္စိုက္ ေျမထဲသို႔ျပန္လိႈက္ရန္ မည္သူမွ် အမိန္႔မ
ေပးႏို္င္သည့္ပမာ ဝဋ္တံု႔ဝဋ္လွည့္မ်ားျဖင့္ က်င္လည္က်က္စားေနၾကရရွာကုန္
ေသာ သတၱဝါအငယ္စား၊ အၾကီးစားမ်ားတို႔သည္လည္း စင္စစ္ မိမိတို႔၏ေစတ
နာ အစြဲအတိုင္းသာ ျမင့္ျမတ္ၾကရာမွ ယုတ္နိမ့္က်ရာသို႔ ဆင္းသက္ခံစား ေန
ၾကရပါကုန္၏။
☆ လူ႔ဘဝေရာက္ရစဥ္တြင္မွ ဝဋ္သစ္မလည္ပတ္ရန္ႏွင့္ ဝဋ္ေဟာင္းမ်ားရွိက
ေျပေပ်ာက္ရန္ ကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခြင့္ အစြမ္းရွိရာသို႔ လူ႕ဘဝေရာက္
ေလမွ တိရစၧာန္ဘဝမ်ိဳးထက္ ပိုကဲေနပါေသာ္ကား သံသရာစက္ဝဋ္က တက္
ရန္ မရွိေတာ့ျပီ။
☆ သတၱဝါတို႔တြင္ လူသည္ အသိဉာဏ္အရွိဆံုး၊
☆ သတၱဝါတို႕တြင္ လူသည္ ေကာက္က်စ္အစဥ္းလဲဆံုး၊
☆ ကမၻာေျမျပင္တြင္ အတူေနသတၱဝါေလးမ်ားအေပၚဝယ္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္
ႏွိပ္စက္ဖ်က္ဆီးပစ္ေနသည္မွာ လူကိုတု၍ မည္သည့္တိရစၧာန္မွ် မမီႏိုင္ေခ်.
(က) ထိုအမူအက်င့္သည္ မိမိမခံႏိုင္ေသာအရာျဖင့္ သူတစ္ပါး သြားေရာက္
ေစာ္ကားမႈျဖစ္၍ မေကာင္းမႈဆိုရ၏။
(ခ) ထိုအမူအက်င့္သည္ မိမိလည္းတစ္ဖန္ျပန္လည္ ခံရမည့္ေႂကြးမကင္း
ေသာ ကိစၥမ်ိဳးျဖစ္၍လည္း မေကာင္းမႈဆိုရ၏။
☆ ထိုထိုမေကာင္းမႈမွန္သမွ်တို႔သည္ ၾကိဳက္စိတ္ကို လက္သပ္ေမြးျခင္း၊ ၾကိဳက္
စိတ္ကို အလိုလိုက္၍ သူ႕အၾကိဳက္ျပဳေပးျခင္း၊ ၾကိဳက္ေသြးဆာရာ အစာခ်ေပး
ျခင္းဟူေသာသံုးမ်ိဳးတို႔ကို ပတ္လည္လွည့္ေစရာမွခ်ည္း ျဖစ္ၾကရ၏။
☆ အၾကိဳက္လိုက္ေနသမွ်ကား လိုက္ေလ၊ ၾကိဳက္ေလ လိုက္ေလ မဆံုးတည္း။
☆ အၾကိဳက္သံုးေနရသမွ်ကား သံုးေလၾကိဳက္ေလ၊ ၾကိဳက္ေလသံုးေလ မဆံုး
တည္း။
☆ ဟုတ္, မဟုတ္ကား ေဆးလိပ္ၾကိဳက္သမားကို ေမးၾကည့္၊ သိႏိုင္သည္။ ၎
သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေသာက္သံုးခဲ့ျပီးေသာ ေဆးလိပ္အေရအတြက္ကို
ဦးစြာေမးၾကည့္ရမည္။ တစ္ဖန္ေနာင္ဘယ္ေလာက္မ်ား ေသာက္သံုးဦးမလဲ
ဆိုသည္ကိုလည္း ေမးၾကည့္ရမည္။
☆ ထိုအခါ ေဆးလိပ္တစ္တိုကို ကိုင္ဆြဲလ်က္က တစ္သက္ပတ္လံုး ဝဋ္လည္
ေနေသာ သူ႔ျဖစ္အင္ကို အထင္အရွားေတြ႕ရေပေတာ့မည္။ ထိုသူ အကယ္၍
မ်ား ေသခါနီးေဆးလိပ္စြဲလ်က္က ေသသြားေသာ္....
အမ်ားတို႔က ဝဋ္လည္မည္မလုပ္ေလႏွင့္၊ ဝဋ္လည္တတ္သည္သြားမစႏွင့္ဆို
ၾကေသာ္ တစ္ဖက္သားႏွင့္တြဲလွည့္ရေသာ အတံု႔အလွည့္ေလာက္ကိုသာ
နားလည္ၾက၏။ တစ္ဦးတည္း လည္ပတ္ေနရေသာ ဝဋ္ကိုကား မည္သူမွ် ဂရု
မစိုက္ၾကေခ်။ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးကား ကိုယ့္ဝဋ္က ကိုယ့္လွည့္ေန
ျခင္းပင္တည္း။
☆မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္☆
☆Buddhavasa Tiloka☆
ေက်းဇူးတင္ပါသည္
No comments:
Post a Comment